“Ik heb ondertussen 34 jaar ervaring als woonleefbegeleider. Er is veel veranderd in al die jaren. In positieve zin vooral. Het individu staat meer op de voorgrond en het kleinschalig wonen wint terrein.
Als kind woonde ik vlakbij Ten Kerselaere, een woonzorgcentrum in Heist-op-den-Berg. Toen ik 11 jaar was, ging ik er al helpen om pannenkoeken te bakken. Ik hielp ook geregeld in de cafetaria. Ik was nog zo klein, dat ik op een barkruk moest staan om de mensen te vragen wat ze wilden drinken. Later ben ik in Ten Kerselaere gaan werken. Ik heb altijd graag met ouderen gewerkt.
Na enkele omzwervingen ben ik vorig jaar in Borgerhof begonnen. Als woonleefbegeleider heb ik een gevarieerd takenpakket. Het is een boeiende job. Ik mag zowel met bewoners als met collega’s van verschillende disciplines samenwerken. Samen zetten we in op de kwaliteit van wonen, leven en zorg. Met de nadruk op een betekenisvol leven, dat zich zowel in als buiten het woonzorgcentrum afspeelt.
Het is verbazingwekkend wat bewoners nog kunnen als je ze individueel begeleidt! Ze staan er soms zelf van te kijken, en wij evenzeer! We proberen het leven zoals ze het thuis kenden, zoveel mogelijk te integreren.
Hoe plezant is het niet om ook hier de geur van verse soep te hebben? Of om samen met een bewoner de living op te ruimen of poetsdoekjes te vouwen? We moeten niet alles van de mensen overnemen. Hoe meer zelfstandigheid ze behouden, hoe beter ze zich voelen. Als kind las ik ergens een tekst die me altijd bijgebleven is: ‘Het komt er niet op aan hoe oud men is, maar wel hoe men oud is.’ Dat zegt het helemaal.
Ik heb een gouden job, maar een job die veel van je vergt. Elke avond vraag ik mezelf: zou je willen dat je vader of je moeder hier woont? Dat is voor mij de norm. Daar wil ik naar streven, samen met het hele team.
Weet je, in wezen voel ik me nog altijd als dat meisje van elf jaar op die barkruk. Die wil om mensen een goed gevoel te geven, drijft me ook vandaag nog. Dat lukt niet altijd bij iedereen. Maar als ik elke dag één bewoner blij kan maken, dan ben ik gelukkig.”